مقالات - دفتر امام جمعه شهرستان هرسین

مقالات ، نشریات ، تحلیل ها و...

مقالات - دفتر امام جمعه شهرستان هرسین

مقالات ، نشریات ، تحلیل ها و...

فواید عجیب خواندن سوره مبارکه توحید

فرمایشات معصومین (ع)؛
رسول خدا(ص) فرمودند: «کسی که به هنگام خواب صد بار سوره توحید را بخواند، خداوند گناهان پنجاه سال او را می‏ بخشد.»


به گزارش سرویس کشکول جام نیوز، درباره عظمت تلاوت سوره توحید، روایات عجیبی در میان فرمایشات معصومین(ع) آمده است؛ از جمله:

 

از رسول خدا(ص) نقل شده است که فرمودند:

«هر کس که قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را هنگام خواب سه مرتبه بخواند، خداوند پنجاه هزار ملک را بر او موکّل می‏نماید تا در آن شب حراستش کنند».

(الکافی، ج 2، ص 620)

 

امیر المؤمنین(ع) نقل می ‏نماید که رسول خدا(ص) فرمودند:

«کسی که به هنگام خواب صد بار سوره توحید را بخواند، خداوند گناهان پنجاه سال او را می‏ بخشد.»

(الکافی، ج 2، ص 539)

 

همچنین از امیر المؤمنین (ع) نقل شده است که فرمودند:

«کسی که پس از نماز صبح، یازده بار «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» بخواند، در آن روز گناهی از او سر نمی‏زند؛ گرچه شیطان خوار شود.»

(یعنی شیطان هر چه تلاش کند، نتواند انسان را به گناه بکشاند و بدین ترتیب خوار شود)

(ثواب‏ الأعمال و عقاب الاعمال، ص 277)

 

امام صادق(ع) از پدرش روایت نموده که پیامبر خدا(ص) بر جنازه سعد بن معاذ نماز گزارد و فرمود:

«به راستی، نود هزار فرشته بر او نماز گزاردند که جبرئیل نیز در میان آنان بود. از جبرئیل(ع) پرسیدم که او از چه رو استحقاق نماز شما را یافت؟ جبرئیل علیه السّلام گفت: از آن رو که در حال ایستاده و نشسته و سواره و پیاده و در حال رفت و آمد، سوره توحید را تلاوت می‏کرد.»

(ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه حسن زاده، صفحه 295)

 

امام صادق(ع) فرموده اند:

«هر که دچار مرض و یا گرفتاری شود و قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ نخواند و در آن بیماری و شدّت بمیرد از اهل آتش است.»

(وسائل‏ الشیعه، ج 6، ص 224)

 

و «هر که به بستر رود و (توحید) را یازده بار بخواند خانه او و همسایگانش مصون است.»

(ثواب‏ الأعمال و عقاب الاعمال، ص 128)

 

امام کاظم(ع) از پدرش امام صادق(ع) روایت نموده که امام علی(ع) فرمود:

«هر که نماز صبح را به جا آورد و پس آنگاه سوره توحید را یازده بار تلاوت کند، در آن روز گناهی مرتکب نشود هر چند شیطان بخواهد.»

(مجلسی، بحارالأنوار، ج 83 ص 135)